Greve Geral (Strajk Generalny)

22 marca w całej Portugalii ogłoszono Strajk Generalny, który obejmował  cały transport, niektóre szkoły, urzędy i szpitale. Maćka uczelnia nie przyłączyła się do strajku- jedynym incydentem związanym z tym dniem  było to, że zamknięto największą stołówkę w campusie, a że jest ich kilkanaście na terenie uniwerku to prawdopodobnie nikt nie zauważył, że jedna wypadła z obiegu. Portugalczycy protestowali przeciwko radykalnym cięciom w budżecie i przeciwko zmianom w prawie pracy. Już teraz zlikwidowano  niektóre wolne dni z okazji świąt i zniesiono  długie weekendy, a Portugalczycy przyzwyczajeni   do życia na kredyt nie chcą zaciskać pasa. Bez pracy  jest co 7 mieszkaniec tego kraju. Część bezrobotnych  emigruje „za chlebem” do swoich byłych kolonii, najczęściej do Brazylii i Angoli. Najwięcej osób (jak mówiła mi sąsiadka) straciło pracę w ciągu zaledwie paru miesięcy i siedzą teraz w domu bo nie każdy decyduje się na szukanie pracy poza granicami kraju. Z telewizji dowiedzieliśmy się o zamieszkach w Lizbonie i demonstracjach w Porto, ale  tu u nas na wsi życie toczyło się swoim rytmem. W sklepach pełno ludzi, otwarte szkoły i urzędy, a przy kawiarnianych stolikach stali bywalcy pochyleni nad codzienną prasą. Jedynie ich  podniesione głosy i ożywione dyskusje przy kawie zdradzały, że coś „wisi” w powietrzu. Nawet wiatr ustał  i mam tylko nadzieję, że nie jest to cisza przed burzą…

„Dia do Pai”

Portugalczycy uwielbiają świętować,  a lista festiwali i dni wolnych( ze względu na kryzys zniesiono część z nich) jest tak długa, że w przewodnikach opisywane są tylko wybrane imprezy. Oprócz ogólnokrajowych wydarzeń takich jak np. Wielki Tydzień (Semana Santa) każde miasto ma swojego patrona, a co za tym idzie swoje święto, że wymienię tylko Wigilię Św. Jana w Porto(ludzie tańczą na ulicach i biją się po głowach plastikowymi młotkami).  Jeśli do tego doliczy się  święta państwowe takie jak: Święto Portugalii, Dzień Republiki, Odzyskanie Niepodległości itp… to praktycznie na każdy dzień w roku przypada jakaś uroczystość. Dzisiaj, 19 marca( w imieniny mojego taty) cała Portugalia obchodzi Dzień Ojca. Co ciekawe imieniny w Portugalii podobnie jak w innych państwach Europy nie są w ogóle obchodzone, a Dzień Matki jest ruchomym świętem i przypada na pierwszy majowy weekend. Pola też się przygotowała do tego dnia  i zrobiła Maćkowi w przedszkolu kolorowy kalendarz żeby pamiętał o tych wszystkich portugalskich świętachJ. 

„Ale za to niedziela, niedziela będzie dla nas…”

W Portugalii niedziela( domingo) to pierwszy dzień tygodnia i na pierwszy rzut oka nie różni się od pozostałych dni.  Sklepy otwarte są od rana do wieczora, sprzątanie, pranie, mycie samochodów itp… W  supermarketach pełno ludzi może nawet więcej niż w zwykły dzień.  I korki w miejscowościach nad oceanem bo wszyscy po południu jadą tam aby posiedzieć w samochodzie… My też mamy swoje ulubione miejsca na niedzielne popołudnia. Jednym z nich jest aleja palm, która to znajduje się między przystanią jachtowa, a portem. Magiczne miejsce gdzie  industrialny krajobraz kontrastuje z ogromnymi wydmami no i te palmy… To tu właśnie Pola stawiała swoje „pierwsze kroki” na rolkach, a Lena się posrała po same pachy ze szczęściaJ. Lubimy to nasze „las palmas” ( port. „as palmas”) a szczególnie kawę w portowej kawiarni. Dzisiaj jednak jako, że strasznie wiało musieliśmy zmodyfikować nasze plany  i zostać w Ilhavo. Najpierw przygotowaliśmy sobie „typowy” niedzielny obiad czyli królika w białym winie (coelho no vinho branco), a potem poszliśmy na spacer (dar o passeio)  do kawiarenki z widokiem na plac zabaw. Pola szalała i nawiązywała nowe znajomości z portugalską dziatwą, my piliśmy cafe  meia de leite wygrzewając się w marcowym słońcu, a Lena sprawdzała co „piszczy w trawie”. I nagle stanęła sama na nóżkach, trwało to parę sekund bo potem usiadła na trawę onieśmielona  zapewne swoim wyczynem, ale możemy odnotować, że właśnie dzisiaj  był ten pierwszy razJ (a primeira vez J J).

"Przełamując fale"

23 st. w cieniu, słońce, palmy, uruchomione pierwsze zraszacze –„w tak pięknych okolicznościach przyrody” postanowiliśmy ruszyć się z domu i odwiedzić mekkę surferów na zachodnim wybrzeżu czyli Figueira da Foz. Latem podobno jest tutaj tak dużo ludzi, że trzeba parę dni wcześniej rezerwować miejsce na kocuJ. A my postanowiliśmy sprawdzić jak to wygląda przed sezonem. Na miejscu okazało się, że na plaży mimo pięknej pogody pustki. Fakt, że przyjechaliśmy w porze sjesty czyli w czasie, który jest zarezerwowany na trawienie. A że Portugalczycy podchodzą do tego tematu bardzo poważnie tzn. siedzą w domu, nie pracują( nawet podobno nie uprawiają wtedy seksu) to mieliśmy parę km plaży dla siebieJ. No i ocean… który przyciąga jak magnes nie tylko Portugalczyków( wyłączając sjestę), ale również nas. Zauważyłam nawet u siebie pierwsze objawy uzależnienia tzn. jak nie ma mnie nad oceanem parę dni to czuję niepokój i nieodpartą chęć odwiedzenia go. Portugalczycy mają to samo ciągną tam całymi rodzinami, świętują( ostatnio widzieliśmy orszak weselny z panną i panem młodym na czele) albo po prostu wpadają popatrzeć na fale. A jak jest zimno czyli jakieś 13st. to siedzą w samochodach zaparkowanych przy molo i prowadza w nich bardzo bogate życie towarzyskie tzn. grają w karty, jedzą, piją, lulki palą… Kobiety robią na drutach , wyszywają, a mężczyźni śpią… My niezależnie od pogody spędzamy tam każdą wolną chwilę tak jak dzisiaj. Pola ucieka przed falami i przed Leną, która próbuje wcisnąć się do jej świata i np. burzy jej zamki z piasku. My z kolei ganiamy za Leną, która zasuwa na czworakach i kombinuje co by tu sobie upolować i włożyć do buzi. I tak niemalże do zachodu słońca… Dzisiaj, jako że Figueira da Foz oddalona jest od Ilhavo jakieś 60km, urwaliśmy się wcześnie, a po drodze wstąpiliśmy na małe co nieco do lokalnej knajpki. Z ciekawostek to oprócz tego, że jest to najbardziej popularny kurort wakacyjny wśród Portugalczyków i Hiszpanów to jest to jedyne miejsce w Portugalii, w którym to znajdują się poletka ryżowe… a tuż u ujścia rzeki Mondego panwie solne(sól otrzymywano tu przez tysiąc lat i nadal się ją produkuje).

"Trochę kultury..."

W niedzielne popołudnie wybrałyśmy się z Polą na koncert „Orquestra Filarmonia das Beiras” do miejscowego domu kultury. Zaproszenie sygnowane przez samego prezydenta Ilhavo Pola dostała parę dni wcześniej w przedszkolu. Mimo iż miała zagrać orkiestra z filharmonii koncert adresowany był przede wszystkim do dzieci i rodziców –„Concerto de familia musica na escola”. I rzeczywiście atmosfera była bardzo rodzinna i małolaty całkowicie zdominowały amfiteatr-od paru miesięcznych pampersiaków po te w wieku szkolnym. Tuż przed koncertem zastanawiałam się jak Ci muzycy „dotrą” z tak poważnym repertuarem do takich maluchów i czy w ogóle będą w stanie grać w takim hałasie. Okazało się jednak, że portugalska dziatwa ma zamiłowanie do muzyki klasycznej wyssane z mlekiem matki. Wystarczyło bowiem, że tylko zgasły światła i pojawili się muzycy, a na widowni zrobiło się cicho. Nawet pampersiaki przestały marudzić i wszyscy zatopili się w muzyce… Jedyną osobą na sali, której nie porwał koncert była… Pola. Niestety nie zaszczepiliśmy jej zamiłowania do muzyki poważnej. Od razu powiedziała, że koncert ją nudzi i, że wolałaby jakieś przedstawienie( Do teatru chodzi za to niemalże od pieluch). Młodzi melomani nie tylko klaskali do rytmu, ale śpiewali jak z nut (wyświetlonych na ekranie – kilkuletnie dzieci już potrafią czytać nuty?!), ale nie ma co się dziwić skoro tu w Portugalii edukację muzyczną zaczyna się już od żłobka. Niesamowite było też to, że dziatwa siedziała spokojnie przez cały koncert czyli jakąś godzinę, a gdy któremuś coś się wyrwało z młodej piersi to podchodziła pani porządkowa i zwracała uwagę. A na pewno nie był to łatwy repertuar (dzieła kompozytorów portugalskich), mimo iż podany był w lżejszej oprawie. Po koncercie obejrzałyśmy jeszcze w centrum kultury wystawę i bardzo kulturalnie wróciłyśmy przez oświetlony park do domu.

"Na językach"

W końcu „nadejszła wielkopomna chwiła” i od tygodnia uczęszczam na portugalski dla początkujących. Kurs ma potrwać do czerwca i mam nadzieję, że i ja wytrwam do końcaJ Lekcje prowadzi senhora z iście pedagogicznym zacięciem .Jest bardzo wymagająca, ale podobno nie mogłam lepiej trafić. Zajęcia bardziej przypominają lekcje w szkole tzn. pisanie na tablicy, odpytywanie, zadania domowe, a na zakończenie kursu… egzamin. Nie wiedziałam, że jeszcze kiedykolwiek usiądę w szkolnej ławce i to w towarzystwie 20-latków. Starsza jest tylko pani prowadząca i Janet- Angielka, która przyjechała do Portugalii odmienić swoje życie. Grupa jest międzynarodowa, ale dominuje typ słowiański tzn. najwięcej Polaków, Litwini, Rosjanie, Estończycy, Czesi, Słowacy i Francuz(chyba pomylił grupy). Oczywiście wszyscy studenci z Erazmus’a nie licząc Angielki. Na razie nadążam za młodzieżą chociaż język już nie taki giętki, ale zawsze jeszcze mogę liczyć na „wsparcie” w domu - Maciek wskoczył już na wyższy poziom, a Pola szlifuje portugalski w przedszkolu i zdarza się, że mnie poprawiaJ. A dla zainteresowanych kilka podstawowych zwrotów: Bom Dia(dzień dobry rano), Bom tarde( dzień dobry po południu),Boa noite(dobry wieczór i dobranoc), Obrigada(dziękuję) ,Como te chamas?(jak się nazywasz),Falas portugues?(mówisz po portugalsku).itp…

Ate breve!(do zobaczenia wrótce)