pollena-Ilhavo: października 2013

sobota, 19 października 2013

"Od zmierzchu do świtu"

Nasze nocne "turdebar" po sławnym lizbońskim Bairro Alto rozpoczęliśmy od fado w zaprzyjaźnionej kawiarence na Alfamie gdzie daliśmy się uwieść nie tylko gorącym rytmom bossa novy dobiegającym z brazylijskiej knajpki u podnóża Alfamy, ale i orzeźwiającej caipirinhi serwowanej w tymże lokalu. Kiedy w wybornych, co zrozumiałe :-), nastrojach dotarliśmy do "Dragao de Alfama" słońce chyliło się już ku zachodowi oświetlając miodowym blaskiem dawno zapomniane kręte uliczki i pastelowe, niszczejące domy. Na miejscu przywitaliśmy się ze znajomymi fadistami, którzy tak jakby czekali na nas i tylko dla nas śpiewali rzewne fado. A my racząc się pyszną jak zwykle kolacją i popijając schłodzone vinho verde delektowaliśmy się muzyką płynącą prosto z serca i chwilą, która mogłaby trwać wiecznie...Po sytej kolacji i nie mniejszej porcji wzruszeń poczuliśmy zew Bairro Alto i ruszyliśmy razem z nieprzebranym morzem ludzi ku pulsującym rytmom i światłom "górnego miasta". Jeszcze tylko zrobiliśmy krótki przystanek w słynnej kawiarni "A Brasileira" na "małą czarną" zwaną tu bica a potem z Chiado płynnie przenieśliśmy się do Bairro Alto gdzie rozpoczęliśmy nasz "turdebar", który zakończył się niemalże o świcie...

caipirinhii łyk...na dobry początek:)

Lady Gaga i James Bond na wakacjach

Chłopaki z Alfamy

i chłopak z Alfamy

i jeszcze jeden chłopak z ...Alfamy:)

Fado najlepiej smakuje na Alfamie

Nasza ulubiona Fadista

James Bond w objęciach Fadistas

Parabens Maja! czyli portugalskie 100 lat, 100 lat!

Niezrównana kucharka, która od 30 lat gotuje dla gości "Drago de Alfama"

Dziewczyny z Alfamy:)

"Trzy gracje"

"... i tańczy dla mnie"

Słynny pomnik słynnego portugalskiego poety Fernanda Pessoa przed nie mniej słynną kafejką "A Brasileira"

Pulsujące Bairro-Alto

Follow me!

Lizbończycy w komplecie

wtorek, 15 października 2013

"Lisboa moja miłość"

Podobno tylko kilka miast na świecie jest tak niezwykłych i zadziwiających jak Lizbona. Lista wielbicieli tego miasta na krawędzi Europy jest bardzo długa: począwszy od zafascynowanej Anny Marii Jopek, która śpiewała "Lisboa moja miłość" poprzez filmowo zainspirowanego Wima Wendersa w "Lisbon Story" czy zachwyconego magią tego portowego miasta Andrzeja Jakimowskiego, którą uchwycił w swoim "Imagine", a skończywszy na mnie, gdzie to miasto często gości na łamach niniejszego bloga :-) Do grona fascynatów tego miasta nad Tagiem należy również Marcin Kydryński, który o swojej najnowszej książce "Lizbona. Muzyka moich ulic" pisze, że powstała z miłości do jednego z najpiękniejszych miast świata i jego przebogatej muzyki, którą można usłyszeć w każdym jej zakątku. Dla mnie, mojej mamy Lisboa to przede wszystkim magiczna Alfama chociaż uwielbiam też pulsujące, nocne Bairo Alto. I kiedy jestem w Lizbonie to pierwsze kroki kieruję właśnie na Alfamę - dzielnicę, która spływa ze wzgórza tysiącami ulic i starych domów w nurt Tagu a kiedy zamykam oczy to słyszę również muzykę, która w dzień sączy się gdzieś pomiędzy rozwieszonym praniem by potem wieczorową porą rozbrzmiewać w maleńkich tawernach będącymi najlepszą scenografią dla rzewnego fado. I chociaż fado, króluje na Alfamie to spacerując po jej starych ulicach można "natknąć" się na zmysłową bossa nova z Brazylii, marrabente z Mozabiku czy gorące rytmy z Cabo Verde, które współistnieją ze sobą i się przenikają. Tak jak żyją w tym mieście nad Tagiem przedstawiciele różnych narodowości i kultur tak, że nagle w centrum europejskiej stolicy można spotkać nie tylko mieszkankę z Cabo Verde z torbą zakupów na głowie, ale całe afrykańskie wioski, bo Lizbona to miasto tysiąca zaskoczeń. I chociaż nie jest tak oblegane przez turystów jak np. Madryt, ale pozbawione blichtru przyciąga tych, którzy czują się świetnie nie tylko w modnych klubach, ale w malutkich kawiarenkach zagubionych gdzieś na Alfamie, bo jak powiedział kiedyś Erich Maria Remarque -"Najpiękniejszym miastem świata jest to, w którym czujemy się szczęśliwi".