„Vivat Academia, vivant professores!”

Coimbra to miasto, którego korzenie sięgają czasów starożytnych, a słynny tutejszy uniwersytet był do początku ubiegłego stulecia jedynym uniwersytetem w Portugalii. I nadal mimo iż powstały nowe uczelnie co roku tysiące studentów przyjeżdża do tego miasta by kultywować lokalne zwyczaje i oddać duszę we władanie fado. Może dlatego Coimbra mimo „sędziwego” wieku zachowuje młodzieńczą świeżość. My też postanowiliśmy poczuć magię tego miejsca i poszukać śladów przeszłości w tym niezwykłym mieście. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od „przystanku” na kawę w jednej z uroczych kawiarni nad rzeką Mondego, a dziewczynki od dokarmienia tutejszej fauny - kaczek i mew - biszkoptami. Potem Pola „zaliczyła” standardowo plac zabaw i ruszyliśmy na „podbój Coimbry”. I tak wspinając się pod górę zajrzeliśmy do XII-wiecznej Se Velha(stara katedra) z pięknym misternie złoconym ołtarzem, a potem dalej wąskimi uliczkami aż do Universidade Velha(Stary Uniwersytet), który jest podobno najbardziej oddanym strażnikiem barwnej przeszłości Coimbry, o czym mogliśmy się przekonać oglądając piękne uniwersyteckie budynki, a wśród nich barokową bibliotekę zapełnioną od góry po sufit starodrukami. W powietrzu unosił się zapach stęchlizny i upływającego czasu… dlatego nie zabawiliśmy tam długo. Wracając minęliśmy grupkę studentów w tradycyjnych czarnych pelerynach przypominających wielkie nietoperze. Niestety nie śpiewali fado(podobno to domena studentów), ale coś co w wolnym tłumaczeniu może znaczyć „do boju, do boju nie poddamy się”. My poddaliśmy się po paru godzinach zwiedzania i daliśmy się „skusić” na kawę do miejsca polecanego przez przewodnik tzn. kawiarni(Cafe Santa Cruz) mieszczącej się w budynkach klasztornych. Po lekkim posiłku(tosty, kawa, sok pomarańczowy) i słonym rachunku ruszyliśmy tym razem na poszukiwanie parkingu i samochodu. Udany dzień zakończyliśmy pyszną kolacją( węgorz w potrawce z ziemniakami), którą zamówiliśmy już w lokalnej knajpce w Ilhavo.